• Drukuj
• E-mail

 Na przełomie sezonów w Bosko Cup Diecezji Bielsko – Żywieckiej.

 

 

 

 

 

 

 

W rozgrywkach Turniejowych w Piłce Nożnej Bosko Cup drużyny ministrantów i lektorów z Cięciny radzą sobie całkiem dobrze. Ruszyły już eliminacje do halowych rozgrywek 2025/2026, które odbyły się w ostatni weekend w Węgierskiej Górce. Obie drużyny Lektor Młodszy i Ministranci wywalczyły w eliminacjach awans do dalszych rozgrywek.

 

 

Natomiast wracając do mijającego sezonu przedstawiamy Opiekuna Roku – zwycięzca ks. Bogusław Szwanda z Cięciny oraz zawodników, którzy w niedzielę 12 października podczas uroczystej Gali Piłkarskiej organizowanej przez BoskoCup nagrodzeni zostali najlepsi zawodnicy mijającego sezonu.

 

 

źródło:Wśród Nas

 

Wśród tych najlepszych znaleźli się także lektorzy z naszej parafii: Patryk Ozimiński, który zajął pierwsze miejsce w plebiscycie internautów jako najlepszy bramkarz oraz trzecie miejsce w głównym plebiscycie. Kolejny nagrodzony zawodnik to Dawid Pytlarz, którzy zajął drugie miejsce jako najlepszy zawodnik sezonu.

 

 

Poniżej wywiad z Opiekunem Roku  ks. Bogusławem Szwandą zamieszczony na stronie organizatora rozgrywek Bosko Cup.   

 

Gratulacje księże za otrzymanie tytułu Opiekun Roku 2025!

 

Dziękuję bardzo! To dla mnie ogromne wyróżnienie i radość. Ale od razu muszę powiedzieć – to nie jest tylko mój tytuł. To nagroda całej drużyny, bo bez ich zaangażowania, pracy i wiary w to, co robimy, nie byłoby ani sukcesów, ani atmosfery, którą mamy.

 

Sezon jako Lektor Młodszy zaczęliście dobrze, ale derby z Żabnicą was przerosły…

 

Tak, to był taki zimny prysznic na początku. Wiadomo, derby rządzą się swoimi prawami. Chłopcy byli trochę stremowani, może za bardzo chcieli. Żabnica wtedy była lepsza i trzeba to uznać. Ale też myślę, że to spotkanie nas czegoś nauczyło – pokory i tego, że każdy mecz trzeba „wybiegać”.

 

Jako ministranci dominowaliście w eliminacjach żywieckich. A lektorzy – choroby bardziej niż rywale was zatrzymali…

 

Oj tak! Kiedy na drugą rundę jechaliśmy w mocno okrojonym składzie, to była walka nie tylko z przeciwnikami, ale i z własnymi brakami kadrowymi. Nikt się nie spodziewał, że takie rzeczy pokrzyżują nam plany. A jednak – mimo wszystko pokazaliśmy charakter, bo i Rzyki nie miały z nami łatwo, i z Rybarzowicami był fajny remisowy mecz.

 

Halowa edycja nie była łatwa. Chyba najlepiej byłoby ją po prostu zapomnieć?

 

(śmiech) Dokładnie. Może nie całkowicie zapomnieć – bo z każdej porażki można wyciągnąć lekcję – ale rzeczywiście, wyniki nie były takie, jakich oczekiwaliśmy. To była trudna zima, dużo przetasowań, choroby, brak zmienników.

 

Za to letnia edycja – zupełnie inna historia. Jak udało się tak wzmocnić zespół Lektora Młodszego?

 

Przede wszystkim chłopcy dojrzeli sportowo. Przyszło też kilku nowych zawodników, udało się ich namówić i oni dali dodatkową drużynie jakość. A do tego – lepsze przygotowanie. Fantastyczną robotę wykonują w klubach ich trenerzy. Widać było, że już na eliminacjach wyglądaliśmy zupełnie inaczej niż zimą.

 

Awans był, ale zabrakło kompletu punktów – Istebna znów okazała się trudnym rywalem…

 

Istebna to zawsze twardy przeciwnik. Mają dobry skład i potrafią grać. My też nie zagraliśmy wtedy na sto procent swoich możliwości. Ale awans był, więc zadanie wykonane.

 

Jak udało się przebudować skład tak skutecznie?

 

To była mieszanka cierpliwości, i rozmów z chłopakami. Część zawodników zrobiła ogromny postęp indywidualny – i to widać było latem. Zespół się „skleił” mentalnie, zaczęli ufać sobie nawzajem, a to w piłce ministranckiej często najważniejsze.

 

Finały letnie – dwa zwycięstwa, porażka z Grojcem. Za mocny rywal?

 

Grojec to bardzo dobrze poukładany zespół, grający mądrze i skutecznie. My mieliśmy trochę przestój, może zbyt dużo emocji po wcześniejszym wygranym meczu. Oni zdobyli bramkę, a my nie potrafiliśmy pokonać ich obrony. Ale porażka też nas zmobilizowała na niedzielę.

 

Niedziela to show – dwa mecze z Jawiszowicami i wielki finał. Dla księdza to było szczególne starcie…

 

Tak, nie ukrywam – emocje były ogromne. To parafia, z którą jestem bardzo związany. Ale na boisku sentymenty trzeba odłożyć na bok. Chłopcy zagrali kapitalnie, zostawili serce na boisku.

 

Czy zwycięstwo nad Jawiszowicami smakowało szczególnie?

 

Zawsze miło wygrać z dobrym zespołem, zwłaszcza takim, który się zna i szanuje. Ale bardziej niż „nad kim” cieszy mnie „jak” to zrobiliśmy – mądrze, konsekwentnie, z charakterem.

 

Który element gry był waszym największym atutem?

 

Zdecydowanie organizacja gry i zespołowość. Nie byliśmy drużyną jednego zawodnika. Każdy miał swoją rolę, każdy wiedział, co robić. Obrona grała bardzo stabilnie, a z przodu wykorzystywaliśmy swoje atuty. Oni zaczęli się denerwować kiedy my strzeliliśmy bramkę. Udało się “dowieźć” prowadzenie do ostatniego gwizdka.

 

Najtrudniejszy mecz w drodze po sukces?

 

Myślę, że finał. Nie tylko dlatego, że Jawiszowice były mocne, ale też przez presję i emocje. Ale właśnie w takich momentach rodzi się drużyna.

 

Macie kilku „Panów Piłkarzy” w składzie – Kumorek, Pytlarz, Wolny, Ozimiński i reszta ekipy…

 

Tak, to jest naprawdę złote pokolenie. Każdy z nich wnosi coś wyjątkowego. Patryk Kumorek to prawdziwy lider, Dawid – filar obrony, Antek robi zamieszanie z przodu, a Ozimiński to skała w bramce ( choć nie mógł zagrać w finałach niedzielnych). Do tego reszta chłopaków świetnie uzupełnia ten trzon. Dla trenera – marzenie.

 

Mecz o Superpuchar – mądra gra, dobra taktyka. Dużo ksiądz musi podpowiadać, czy to dobrze naoliwiona maszyna?

 

(śmiech) Staram się być takim trenerem, który podpowiada, ale nie przeszkadza. Oczywiście – w czasie meczu są momenty, kiedy trzeba coś skorygować, zmotywować. Ale ci chłopcy coraz częściej sami czują grę. To bardzo cieszy.

 

Co w nowym sezonie?

 

Przede wszystkim – pokora i praca. Nie możemy spocząć na laurach. Chcemy grać jeszcze lepiej, rozwijać się. A jeśli przy tym będą sukcesy – tym lepiej. Ale najważniejsze, żeby ta drużyna dalej była wspólnotą – na boisku i poza nim.

 

Dziękuję za miłą rozmowę i jeszcze raz gratuluję tytułu indywidualnego.

 

Dziękuję bardzo.

 

źródło i zdjęcia: Bosko Cup

 

fiddler